Σαν κάθε καλή μητέρα, όταν η Κάρεν ανακάλυψε ότι άλλο ένα μωρό ήταν στο δρόμο, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν να βοηθήσει και να προετοιμάσει τον τρίχρονο γιο της τον Μάικλ για το καινούργιο βρέφος! Ανακάλυψαν ότι το καινούργιο μωρό ήταν κοριτσάκι! Και μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα, ο Μάικλ τραγουδούσε στην αδερφή του, που ήταν στην κοιλιά της μητέρας του! Η εγκυμοσύνη για την Κάρεν προχωρούσε κανονικά!
Μετά ήρθαν οι πόνοι! Κάθε πέντε λεπτά! Κάθε ένα λεπτό! Περιπλοκές παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της Γέννας! Ώρες Τοκετού! Τέλος, η μικρή αδελφή του Μάικλ γεννήθηκε, αλλά είναι σε σοβαρή κατάσταση! Με σειρήνες, μέσα στη νύχτα, το «Πρώτων Βοηθειών» σπεύδει να μεταφέρει το νεογέννητο, στο Νοσοκομείο της Αγίας Μαρίας! Στην Εντατική των Νεογνών!
Οι μέρες περνούν! Το μικρό κοριτσάκι χειροτερεύει! Οι γιατροί το λένε στους γονείς: «Υπάρχουν λίγες ελπίδες! Να είστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα!» Η Κάρεν και ο σύζυγός της, επικοινωνούν με το κοιμητήριο του τόπου, για έναν τάφο! Είχαν ετοιμάσει ένα ειδικό δωμάτιο στο σπίτι τους, για το νέο μωρό, και τώρα προετοιμάζουν μια Κηδεία!
Ο Μάικλ παρακαλεί συνέχεια τους γονείς του, να τον αφήσουν να δει την αδελφή του! «Θέλω να της τραγουδήσω!» λέει! Δεύτερη βδομάδα στην Εντατική. Φαινόταν πως θα έχουν μια Κηδεία πριν το τέλος της εβδομάδος! Ο Μάικλ συνεχίζει να γκρινιάζει: Να θέλει να τραγουδήσει στην αδελφή του! Αλλά τα παιδιά δεν επιτρέπονται στην Εντατική. Η Κάρεν το παίρνει απόφαση: Θα πάρει τον Μάικλ εκεί, είτε τους αρέσει, είτε όχι! Αν δεν δει την αδελφή τώρα, ίσως να μην την δει ποτέ! Τον ντύνει σε μια μεγάλη απολυμαντική φορεσιά και προχωρά μαζί του στην Εντατική. Μοιάζει σαν ένα κινούμενο καλάθι πλύσης, αλλά η Προϊσταμένη τον αναγνωρίζει σαν παιδί, και φωνάζει: «Βγάλτε αυτό το παιδί από ΄δω τώρα! Τώρα αμέσως. Δεν επιτρέπονται παιδιά....»
Το μητρικό αίσθημα υπερισχύει στην Κάρεν: Η συνήθης καλότροπη Κυρία, βλέπει μ΄ ατσάλινο βλέμμα τη Νοσοκόμα στα μάτια: «Δεν θα φύγει, αν δεν τραγουδήσει στην αδελφή του!» Η Κάρεν φέρνει τον Μάικλ δίπλα στο κρεβάτι της αδελφής του. Κοιτάζει το μικρό μωρό, που χάνει τη μάχη για τη Ζωή, κι αρχίζει να τραγουδά με μια αγνή φωνή που βγαίνει απ΄ την καρδιά ενός τρίχρονου μωρού, το νανούρισμα:
«Είσαι η Λιακάδα μου,
η μόνη μου Λιακάδα!
Με κάνεις ευτυχισμένο,
όταν οι ουρανοί είναι γκρίζοι!»
Αμέσως το μωρό-κοριτσάκι ανταποκρίνεται! Ο παλμός του γίνεται ήρεμος και σταθερός! «Συνέχισε να τραγουδάς, Μάικλ!»
«Ποτέ δεν θα γνωρίσεις, ακριβή μου,
πόσο Σ΄ ΑΓΑΠΩ!!!!
Σε παρακαλώ: Μην πάρεις μακριά
Τη Λιακάδα μου!»
Η ανώμαλη επιβαρημένη αναπνοή γίνεται μαλακιά! Σαν το γουργουρητό της γάτας! «Συνέχισε να τραγουδάς, Μάικλ!»
«Την άλλη βραδιά, ακριβή μου,
καθώς κοιμόμουν,
ονειρεύτηκα ότι σε κρατούσα
στην αγκαλιά μου»
Η μικρή αδελφή του Μάικλ χαλάρωσε ξεκούραστα! Θεραπευτική ξεκούραση φαίνεται να ξαπλώνει πάνω της! «Συνέχισε να τραγουδάς, Μάικλ!» Δάκρυα κυριαρχούν στο πρόσωπο της αυταρχικής Προϊσταμένης! Και η Κάρεν λάμπει!
«Είσαι η Λιακάδα μου,
η μόνη μου Λιακάδα!
Σε παρακαλώ:
μην πάρεις τη Λιακάδα μου!»
Τα σχέδια της Κηδείας διαγράφονται! Την επόμενη μέρα, Ακριβώς την επόμενη μέρα, το μικρό κοριτσάκι είναι αρκετά καλά για να πάει Σπίτι!
Το Περιοδικό Woman’s Day το ονομάζει: «το Θαύμα του Τραγουδιού του Αδελφού» Και είναι μια αληθινή Ιστορία! Το Ιατρικό Προσωπικό, απλά το ονόμασε: «Το Θαύμα!» και η Κάρεν το ονόμασε: «Το Θαύμα της Αγάπης του Θεού».
Ποτέ μην εγκαταλείπεις τα άτομα που αγαπάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου