Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Μια Ιστορία........ (1)






Ας αρχίσουμε να λέμε μια Ιστορία……


Παππούδες, Γιαγιάδες…..


Γεννήθηκα πριν 53 χρόνια.  Το 1961.  Σε μια κλινική!  Του κυρίου Νίκα, έλεγε η Μαμά!  Νομίζω στο Μεταξουργείο.  Ο Μπαμπάς μου καταγόταν από την Ιεράπετρα, από το Λασίθι, στην Κρήτη.  Το χωριό του λέγεται Μάλες!  Πήγαμε μια φορά με τον Παναγιώτη και τον Χάρη, πάνε 25 χρόνια…..

Γεννήθηκε στην Αχαρνών, εκεί ήταν το σπίτι τους.  Αλλά ο παππούς μου, ο Ιωάννης Γαβριλάκης, τους πήρε, και τους έφερε στο Αιγάλεω.  Για διάφορους λόγους. 


Κατοχή…..


Ο πατέρας μου, ήταν το πρώτο τους παιδί, τέλειωσε την Σιβειτανίδιο στην Καλλιθέα.    Τελείωσε Εγκαταστάτης Ηλεκτρολόγος, για εκείνη την εποχή κατόρθωμα, λίγο πριν το ΄40, και μπήκε στην Αεροπορία, όπου τον βρήκε ο πόλεμος.     Επισκεύαζαν τα αεροπλάνα του στρατού, όσα είχαμε τότε, και μετά πήγαν στο Κάιρο.     Γύρισε μετά, στην Κατοχή, θυμάμαι μου έλεγε, ότι είχε ένα ασφράγιστο Ραδιόφωνο από τους Ναζί, έπιανε τη νύχτα BBC, και μετά καθόταν και έγραφε μια περίληψη των Νέων, όλες τις επιτυχίες των Συμμαχικών Στρατευμάτων που τις έκρυβαν οι Γερμανοί, και πήγαινε στο Γεφυράκι, στον σημερινό Άγιο Σπυρίδωνα, και το κολλούσε, τα ξημερώματα.     Και διάβαζε ο κόσμος τις επιτυχίες των συμμαχικών Στρατευμάτων και έπαιρναν θάρρος να αντέξουν την πείνα, τις κακουχίες, το αβάσταχτο Κρύο του Χειμώνα χωρίς καύσιμα, τις ταπεινώσεις των Γερμανών, καταλάβαιναν ότι πλησίαζε το τέλος του Πολέμου, και ότι οι Γερμανοί δεν ήταν ανίκητοι.       Η γλυκιά Λευτεριά έφτανε!!!!     Ήταν κοντά!!!!.....     

Μια απορία έχω:  Ο Πατέρας μου είχε έναν πολύ όμορφο και ξεχωριστό γραφικό χαρακτήρα!  Που ξεχώριζε ανάμεσα σε εκατοντάδες!  Πώς δεν τον κατάλαβαν τόσα χρόνια, οι χαφιέδες, ποιος ήταν αυτός που έβαζε τα χαρτάκια με τις ειδήσεις, στη διάρκεια της Κατοχής;;;;;

Η γιαγιά μου, η Αικατερίνη Οικονόμου Γαβριλάκη, ήταν από αρχοντικό σόι.  Όλη η περιοχή εδώ, η Αναγέννηση, ήταν δικιά τους.  Των Οικονόμων.  Ο δρόμος στο σπίτι μας, Γοργοποτάμου και Οικονόμου, είναι από το δικό τους όνομα! 

Έγινε ένα δικαστήριο κάποια στιγμή, το 1950, και ο παππούς Γιώργος Γαβριλάκης, ήταν στην Κρήτη.  Ο αδερφός του, ο θείος ο Μανώλης, αμέλησε να του στείλει ένα τηλεγράφημα να έρθει, να πάει να διεκδικήσει την περιουσία τους!  Γιατί ο Παππούς μόνο, είχε σπουδάσει, ήξερε τους Νόμους, και τις διαδικασίες!  Είχε τελειώσει την Σιβιτανίδιο, και ήταν διπλωματούχος εγκαταστάτης Ηλεκτρολόγος! 

Δεν παρουσιάστηκε λοιπόν, κανείς στο δικαστήριο, δικάστηκαν «ερήμην», και από όλη την Αναγέννηση, τους δόθηκαν, σε εφτά παιδιά, και την μητέρα τους, μόνο 7-8 οικόπεδα!  Όλη η άλλη περιοχή χάθηκε!

Οι παλιοί Αναγεννησιώτες θυμούνται, και καμιά φορά όταν με βλέπουν, μού το λένε στο δρόμο που με συναντούν:  «Καλά που ήταν τα χωράφια του Παππού σου του Γαβριλάκη, στην κατοχή…..  Κόβαμε λαχανίδες, και χόρτα, και περνούσαμε…..»

Πολύ στενοχωρήθηκε ο Παππούς Γιάννης όταν πέθανε ο Βενιζέλος!
Έκλαιγε απαρηγόρητος και έλεγε:  «Βενιζέλε, Πατέρα μου!  Βενιζέλε, Πατέρα μου!.....»

Του έγραψε και ποίημα εκείνες τις ημέρες!  Έχω την φωτοτυπία!

Είχαν και μια μακρινή συγγένεια με τον Εθνάρχη!

Είχε καλή πέννα ο Παππούς ο Γιάννης!

Ποτέ δεν χώνεψε τον ερχομό των Γερμανών στην Ελλάδα!

Έκανε, έκανε υπομονή, στο τέλος, κάποια μέρα του 1943 πήρε λίγα πράγματα μαζί του, και έφυγε για το βουνό!  Αλλά εκείνες τις μέρες έγινε ένα μπλόκο κάπου στα Βίλια, τον έπιασαν μαζί με άλλους, και τους τουφέκισαν.

Η γιαγιά μου η Κατερίνα είναι θαμμένη κάτω από την εκκλησία Αγία Τριάδα στο Λιούμη.

Ο Πατέρας μου ήταν μεγάλος Δημοκράτης, αριστερός, στέλεχος του ΚΚΕ, από μικρός στους αγώνες!

Ένα άλλο που έκαναν στην Κατοχή……

Το κάθε νοικοκυριό είχε δικαίωμα να κάψει 1 κιλοβάτ ας πούμε, τον μήνα!  Τι είχε τότε ο κόσμος;  Μια λάμπα που έκαιγε στο δωμάτιο, όλη κι όλη, που ήταν όλο το σπίτι τους! 

Ήταν όμως και η πείνα η μεγάλη, που δεν υπήρχε στάρι, και ο καθένας έτρωγε ότι μπορούσε να βρει!  Είχαν λοιπόν, ο Μπαμπάς και τ’ αδέρφια του, έναν μύλο!  Δούλευε με ρεύμα, και άλεθε καλά.  Σιτηρά, αν υπήρχαν, βρώμη, διάφορα, αυγότσουφλα, ότι ήθελες.  Ερχόταν λοιπόν ο κόσμος στο σπίτι τους, να τους αλέσουν.  Αλλά αυτό έκαιγε ρεύμα, και θα τους το έκοβαν, επειδή λόγω του μύλου που άλεθαν, ανέβαινε η κατανάλωσή τους!

Τι έκαναν λοιπόν;  Στερέωσαν τον μύλο πάνω σε μία πόρτα!  Και όταν ήθελες εσύ να αλέσεις, ερχόσουν και τους το έλεγες!  Έπαιρναν την πόρτα, και έρχονταν σπίτι σου!  Εσύ δεν είχες ανεβασμένο λογαριασμό ηλεκτρικού!  Τέλειωνε το άλεσμα, την έπαιρναν την πόρτα, και γύριζαν πίσω!  Μετά, βέβαια, μπόρεσαν και μπήκαν στον μετρητή, (σιγά που δεν θα έμπαιναν....     Χάκερ υπήρχαν κι εκείνη την εποχή βέβαια.....    Όχι μόνο στη δική μας στο Διαδίκτυο....   ) και έτσι δεν χρειαζόταν να παίρνουν την πόρτα με τον μύλο επάνω και να γυρίζουν την Αναγέννηση....     Άλεθαν με την άνεσή τους στο σπίτι τους....  

Ο πατέρας μου έκανε Αντίσταση μέχρι το τέλος του Εμφύλιου!     Θυμάμαι που μας έλεγε ότι πεζοπορούσαν κάποιο βράδυ σε κάποια χωριά της Θήβας, κουρασμένοι, νηστικοί, γεμάτοι ψείρες, και βρέθηκαν κάποιοι χωρικοί και άνοιξαν τα σπίτια και τις καρδιές τους, και τους δέχτηκαν, και άναψαν τα καζάνια, μες στη νύχτα, και έπλυναν τα ρούχα τους, και έκαναν μπάνιο, και τους έδωσαν και άλλαξαν, έστρωσαν τραπέζι με τις κότες που έσφαξαν, αναπαύθηκε η ψυχή τους και πήραν δύναμη!     Πόση ευγνωμοσύνη ένιωθε πάντα γι΄ αυτούς τους γνήσιους Έλληνες, που δεν σκέφτηκαν τα κομματικά, δεν είδαν παρά τον πατριώτη, τον αγωνιστή, τον άνθρωπο.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου