Καλός στρατιώτης!

Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα. Β’

Τιμόθεον β’ 3

Καλός στρατιώτης!

Από τις αναμνήσεις της θητείας του στο στρατό, κάποιος διηγείται το εξής περιστατικό: «Μέσα στο λόχο μου πρόσεξα έναν συνάδελφο στρατιώτη, που είχε παράξενη εμφάνιση. Το μαλλί του αρκετά πιο μακρύ από το γνώριμο στρατιωτικό μήκος, και μάλιστα με μια δόση μόδας. Η συμπεριφορά του αντάρτικη, με αυθάδεια προκλητική. Μια μέρα τόλμησε να βγει και στην αναφορά για να ζητήσει κάτι, με το πουκάμισο μισοτσαλακωμένο και τις μισές τσέπες του παντελονιού του να κρέμονται απ’ έξω. Όλοι εμείς δαγκωθήκαμε. Ο δόκιμος του έκανε νοήματα να σουλουπωθεί κάπως. Αλλά αυτός ούτε που καταλάβαινε τίποτα. Μόλις τον είδε ο διοικητής, τον περιέλαβε για τα καλά, και έτρεχε και δεν έφτανε!»
Δεν μπορείς να ανήκεις στο στράτευμα και να κυκλοφορείς όπως – όπως, να κάνεις ό,τι σου αρέσει και να κρατάς τις παλιές σου συνήθειες. Κι ακόμη περισσότερο δεν μπορείς να ανήκεις στο στρατό του Ιησού Χριστού, στα βασιλικά στρατεύματα του Ουρανού, και να κουβαλάς την παλιά σου ζωή, την παλιά σου σκληρή καρδιά, τον παλιό σου εαυτό, τον διαβρωμένο από την αμαρτία. Δεν μπορεί το παιδί του Θεού, ο λυτρωμένος με το αίμα του Χριστού, να έχει την εμφάνιση και τη συμπεριφορά του κόσμου, του κόσμου της αμαρτίας, της φθοράς και της αδικίας. Αντίθετα, φροντίζει να αρέσει στο Άγιο Πνεύμα που τον διοικεί, να ευαρεστήσει τον Πατέρα Θεό που τέτοια αγάπη μας έδειξε στέλνοντας τον Υιό στη γη μας. Η καρδιά του όλη είναι δοσμένη στην εκζήτηση του Προσώπου του Κυρίου του. Περπατάει όπως Εκείνος θέλει. Υπάρχουν και οι βιωτικές υποθέσεις, μα δεν εμπλέκεται σ’ αυτές. Τις διεκπεραιώνει με τη χάρη και τη σοφία του Θεού, σοβαρά και υπεύθυνα, μα χωρίς η καρδιά του να προσκολλάται στα γήινα.

Κύριέ μου, θέλω η δική Σου Ουράνια Βασιλεία να κερδίσει όλο μου το ενδιαφέρον, όλο μου το χρόνο. Να ζω, να μιλώ, να σκέφτομαι, να περπατώ και να συμπεριφέρομαι σαν πολίτης του Ουρανού.