Μπροστά στο βασιλιά

Ο von Zealand, ο σπουδαίος στρατηγός του Φρειδερίκου του Μέγα, ήταν πραγματικός χριστιανός, όμως ο βασιλιάς ήταν χλευαστής. Μια μέρα ο βασιλιάς έκανε υποτιμητικά αστεία για τον Σωτήρα και όλο το παλάτι σειόταν από τα γέλια. Ο von Zealand δεν άντεξε άλλο. Είχε κερδίσει πολλές μάχες υπέρ της Πρωσίας και είχε σώσει πολλές φορές το βασιλιά. Τώρα έπρεπε να δώσει κι αυτή τη μάχη. Σηκώθηκε λοιπόν όρθιος και μπροστά σε όλους ύψωσε το γκρίζο του κεφάλι και είπε: «Κύριοι, γνωρίζετε ότι τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Γνωρίζετε ότι έχω πολεμήσει σε 38 μάχες και τις κέρδισα όλες. Τα μαλλιά μου άσπρισαν. Είμαι πια γέρος. Σύντομα θα βρεθώ στην παρουσία Κάποιου, που είναι πιο σπουδαίος από οποιονδήποτε άλλο, τον Μέγα Θεό, που με έσωσε από την αμαρτία μου, τον Κύριο Ιησού Χριστό, που εσείς τώρα βλασφημείτε. Κύριοι, δεν αντέχω να ακούω να μιλούν έτσι για τον Σωτήρα μου. Σας χαιρετώ σαν ένας ηλικιωμένος που αγαπά τον Χριστό και στέκεται στο χείλος της αιωνιότητας!» Ο Φρειδερίκος τότε με τρεμάμενη φωνή είπε: «Στρατηγέ, σου ζητώ συγνώμη!» Και η παρέα διαλύθηκε ήσυχα… Κανένα πρόσωπο δεν είναι πιο σημαντικό από Εκείνον. Είναι ο Σωτήρας μας. Είναι ο Κύριος του Ουρανού και της Γης. Είναι ο Δημιουργός μας. Έδωσε το αίμα Του, τη ζωή Του για μας. Αξίζει όχι μόνο το σεβασμό μας, αλλά όλη την ευγνωμοσύνη της καρδιάς μας, τη ζωή μας ολόκληρη να Του δώσουμε. Να μη διστάσουμε να δώσουμε τη μαρτυρία μας γι’ Αυτόν, μπροστά σε οποιονδήποτε. Στην οικογένειά μας, στους φίλους μας, στους συναδέλφους μας… Αν ντραπούμε μπροστά στους ανθρώπους να Τον ομολογήσουμε, δεν θα έχουμε θέση μαζί Του στον Ουρανό. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, της ηθικής απαξίωσης και της αδιαφορίας για τον Θεό, ας υψώσουμε τη σημαία της σωτηρίας Του, της αλήθειας Του που λυτρώνει, που ελευθερώνει!

Κύριέ μου, με θάρρος και με παρρησία θέλω να μιλώ για σένα, όχι μόνο με τα λόγια μου, μα με τη ζωή μου και τη συμπεριφορά μου ολόκληρη, με γλυκύτητα και σοβαρότητα, με αλήθεια και συνέπεια!