Ο αντικαταστάτης μας

… του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας, και να μας καθαρίσει εις εαυτόν…

Τίτον β’ 13, 14

 
Ο αντικαταστάτης μας

Στην ιστορία της Περσίας υπάρχει ένα πολύ συγκινητικό περιστατικό. Δώδεκα άντρες είχαν διαπράξει ληστεία και δολοφονία κάτω από τα τείχη της πόλης. Ο βασιλιάς αποφάνθηκε ότι μόλις βρεθούν οι ένοχοι, θα θανατωθούν. Μετά από λίγο καιρό τους συνέλαβαν και τους καταδίκασαν σε θάνατο. Την ημέρα της εκτέλεσης πολλοί είχαν συγκεντρωθεί με δάκρυα στα μάτια. Ο λόγος ήταν ότι ένας από τους καταδικασμένους ήταν ένας νεαρός, πολλά υποσχόμενος. Έκλαιγαν και ζητούσαν την απαλλαγή του. Όμως δεν υπήρχε καμιά τέτοια περίπτωση. Ξαφνικά πετάχτηκε από το πλήθος ο πατέρας του νεαρού. Παρακάλεσε το βασιλιά να του επιτρέψει να πάρει εκείνος τη θέση του παιδιού του. «Είναι νέος και αρραβωνιασμένος. Ξέρω ότι είναι ένοχος και αξίζει να πεθάνει. Δεν θα ικανοποιηθεί όμως ο νόμος αν πεθάνω εγώ στη θέση του;» Ο βασιλιάς αποφάσισε να δεχτεί την αντικατάσταση. Ο γιος κατασυντριμμένος φώναζε και παρακαλούσε να τον αφήσουν να πεθάνει για να πληρώσει την ποινή που του άξιζε. Τελικά ο πατέρας εκτελέστηκε στη θέση του. Καταδικασμένοι σε θάνατο ήμασταν, αιώνιο θάνατο, εξαιτίας της αμαρτίας μας. Δεν υπήρχε περίπτωση να σωθούμε. Όσα καλά έργα και να κάναμε. Όσο ηθική ζωή και αν προσπαθούσαμε να ζήσουμε. Όσο και να κλαίγαμε και να μετανοούσαμε. Είχαμε ανάγκη από Σωτήρα. Και ήρθε ο Γιος του Θεού. Άφησε τη δόξα Του στον Ουρανό και ήρθε στη γη μας, φτωχός, ταπεινός, μα με εξουσία! Πήρε το φορτίο μας επάνω Του, όλη μας την καταδίκη. Και πλήρωσε στο Σταυρό με το άγιο αίμα Του. Πέθανε στη θέση τη δική μας. Για να μπορούμε τώρα να ζήσουμε μια νέα ζωή, στα ίχνη Του! Καθαρισμένοι, πλυμένοι στο αίμα του Αμνού, λυτρωμένοι δικοί Του!

Κύριέ μου, γονατίζω μπροστά Σου με καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη για την ανείπωτη θυσία, για το Σταυρό, για το Αίμα! Θέλω να Σου ανήκω, να ζήσω για Σένα και κάθε μου
ανάσα να Σε δοξάζει!