«Τα έθνη κατεβυθίσθησαν εις τον λάκκον τον οποίον έκαμαν»
(Ψαλμ. θ’ 15)
Ζούμε σε πολύ δύσκολους καιρούς. Η οικονομική κρίση, οι
τοπικές συρράξεις, τα συχνά ακραία καιρικά φαινόμενα και το φάσμα μιας
παγκόσμιας καταστροφής, άλλοτε απειλητικά μας πλησιάζει και άλλοτε, για λίγο
απομακρύνεται. Η ψυχή του ανθρώπου, κινούμενη ανάμεσα στο φόβο και την ελπίδα,
μάταια προσπαθεί να μαντέψει την πιθανή μορφή που θα πάρει αύριο. Αναρωτιέται
γιατί μετά από τέτοια ιστορία πολιτισμών, επιστημονικών και τεχνολογικών
επιτευγμάτων, δεν καταφέρνει να απολαύσει ήσυχος τον καρπό των μόχθων του. Το
όραμα της ειρήνης του κόσμου αλλά και της καρδιάς του, κατάντησε όνειρο
χειμερικό και άπιαστο. Παρασυρμένος από το ισχυρό ρεύμα της αμαρτίας μέσα στην
οποία ζει, μάταια αγωνίζεται να βρει στέρεο έδαφος για να σταθεί.
Αγαπητέ μου φίλε, δεν υπάρχει ανάπαυση, χαρά, ειρήνη
χωρίς τον Χριστό, τον Άρχοντα της ειρήνης. Μόνο μαζί Του, με πίστη στις υποσχέσεις
Του, εσύ, μέσα στον ταραγμένο κόσμο, θα έχεις ειρήνη και θα νιώθεις ασφαλής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου